Blogs en nieuws
vanuit Zuid-Afrika ​​​​​​​​​​​​​​

Ik moet trouwen

Nerveus ging ze zitten, ze had nog wel een vraag. ‘Moet ik trouwen, pastor?’ Die vraag had ik niet verwacht, al helemaal niet bij Grace. Voor zover ik weet één van de meest serieuze bezoekers van de Bijbelklas. Vele diepe vragen zijn ondertussen al door haar op me afgevuurd, maar deze… ‘Moeten trouwen’, mijn Nederlands gekleurde brein begint meteen in te kleuren. Zwanger? Job Bolier.

Daar waar culturen samenkomen

Recentelijk ging één van onze kinderen mee naar het zendingsveld. Op de terugweg zei hij: “Papa, is dit nu uw werk? Hele dagen praten en rondjes rijden”. In eerste instantie moest ik even grinniken om vervolgens goed na te denken hoe te antwoorden. Soms kan het inderdaad voelen alsof je rondjes rijdt. Maar eigenlijk is het rondjes draaien. Mathias Weststrate

Wezen

Het was de vraag die ik al weleens eerder in mijn onderwijsloopbaan stelde: ‘Wie leert er nu eigenlijk van wie?’ In het mooie werk dat we hier mogen doen, zijn we vaak druk bezig met het geven van Bijbels onderwijs aan jongeren en ouderen. Tegelijkertijd kun je in de omgang met anderen zelf ook weer veel leren. Vaak zie je hier diepe gebrokenheid.

Afhankelijk van de wijnstok

De dag dat ik de eerste presentatie hoorde over Stichting Bethlehem kan ik me nog goed herinneren. Tijdens de presentatie was er één vraag die me hoog zat: ‘Is er ook vrucht op het werk dat er gedaan mag worden op de velden?’

Bijbellezen waar moet ik beginnen

Wij delen ongeveer 100 Bijbels per maand uit. Aan bezoekers van de Bijbelklassen, als we mensen thuis bezoeken of soms zomaar bij een gesprekje op straat. Maar waar moet ik beginnen met lezen? Dat is een veel gestelde vraag wanneer mensen een Bijbel in hun handen krijgen.

Wat zou ik graag...

Terwijl ik samen met Mozes, een van mijn lokale collega’s, naar de Garden of Hope rij om daar een Bijbelklas voor de kinderen te leiden zie ik een van onze kinderen op straat lopen. ‘Wat doet deze jongen op straat?’, vraag ik mij af. ‘Moet hij niet naar school?’ We stoppen de auto en Mozes vraagt het aan hem. ‘Waarom ben je niet naar school?’ Een echt duidelijk antwoord krijgen we niet van deze tienjarige jongen. En ik begrijp er helemaal weinig van, omdat Mozes en de jongen in het Setswana praten. Ik kan inmiddels wel een klein beetje Setswana, maar het helemaal volgen doe ik het nog niet. Nella Verschuur

Niet naar school

Samen met mijn bodygard Moses rijd ik door Hammanskraal op weg naar de Garden of Hope. Iedere dag komen daar zo´n 150 kinderen voor een Bijbelklas. Onderweg zien we één van onze jongens langs de weg staan. Alle kinderen zijn naar school, maar hij hangt op straat. Als we het aan hem vragen waarom hij niet naar school gaat, reageert hij verlegen en afwijzend. We besluiten de moeder van het zoontje te bezoeken. Marieke Bakker

Een gevulde kruiwagen

Als je Refilwe inrijdt, kun je al snel zien dat het drukker is dan gemiddeld op de wegen. Veel mensen lopen aan de kant van de weg met een kruiwagen. Allemaal op weg naar het wijkcentrum waar Refilwe Orphan Care samen met Stichting Bethlehem haar werk mag doen. Vandaag is er een voedseluitreiking. Dat zorgt voor drukte op de wegen. Moeders en oma’s en andere familieleden zijn al vroeg op de been. Het zijn de families waarvan de kinderen ook iedere dag een maaltijd ontvangen en verschillende keren in de week een Bijbelklas bezoeken. De kruiwagen is nu nog leeg, maar wordt hopelijk vandaag weer gevuld met voedsel voor de komende maand. Lianne de Baat

Over de moeder die een telefoontje kreeg

Zendingswerk is veelzijdig en in de praktijk weerbarstig. Het iedere dag opnieuw zoeken naar ingangen. Vandaag ter bemoediging voor moeders deel ik één recente ervaring. Iets wat ik persoonlijk altijd mooi vind, is om iemand blij te maken met een Bijbel. Hoe mooi en belangrijk is het om iemand het eeuwige Woord van God te mogen overhandigen. In de wetenschap dat Gods Geest Zijn Woord gebruikt om verloren zondaren op te zoeken en te zaligen.

En gaf hem zijn vader weder

Ik herinner me goed een van de eerste keren dat ik in Phumzile rondliep en in mijn ooghoeken een jongeman in een afvalcontainer zag wroeten. Ontbloot bovenlijf, vuil, graatmager, tot op de laatste naad versleten schoenen. Job Bolier.

Wat is je naam?

Een nieuw land, een nieuwe cultuur, een nieuwe omgeving, een nieuwe taal… Wennen hier in Zuid-Afrika betekent veel nieuwe indrukken opdoen. Naast dat ik geconfronteerd word met heel veel nieuwe gewoontes, komen de verschillende talen ook dagelijks terug in het werk. Zoals u wellicht weet, kunnen de meeste volwassenen aardig Engels spreken, maar veel kinderen nog niet. Het is dan fijn om met hen te communiceren in hun taal, maar zelfs het leren van de naam vraagt vaak al enige moeite.

Welkom in een prachtig land vol problemen

Welkom in een prachtig land vol problemen. Dit waren de woorden van een oude dame die ons begroette in een winkel op de tweede dag na onze aankomst. Ze was verrast Nederlanders aan te treffen, vooral zo’n jong gezin met drie kinderen. Mathias Weststrate

Eben Haëzer

Een column (of blog) schrijven, dit is niet mijn sterkste kant. Maar toch is het goed om soms mijn gedachten op papier te zetten en op een bepaalde periode terug te kijken. Op dit moment woon ik een halfjaar in Zuid-Afrika. Dan kan ik niet anders dan een Eben-Haëzer oprichten: Tot hiertoe heeft ons de HEERE geholpen (1 Samuël 7:12). Marieke Bakker

In gesprek met Nthabiseng

Nthabiseng is 38 jaar oud en woont samen met haar man en drie kinderen in Hammanskraal. Veldwerker Nella heeft een interview met haar gehouden over haar werkzaamheden voor onze stichting. Aan het einde heeft ze nog een kort bericht voor de mensen in Nederland.

Trekken aan een dood paard

Wekelijks doe ik een Bijbelklas voor de tieners in Tshwaragang. Een weeshuis waar ongeveer 40 kinderen wonen. Een fijne plaats om te komen, de kinderen hebben een plekje in mijn hart. Vaderloze kinderen, moederloze kinderen en kinderen die om andere problemen in de familie niet meer thuis kunnen wonen. Wat een verdriet! Nella Verschuur

De realiteit voor velen!

Voorouderverering, allerlei rituelen, angst voor geesten van voorouders, initiatiekampen voor jongens en traditionele genezers, begrippen waar ik mij een aantal jaar geleden geen voorstelling voor kon maken. Maar deze begrippen zijn voor veel mensen hier de dagelijkse realiteit. Marieke Bakker

Uit het diepst van mijn hart!

Samen met mijn collega Marieke zit ik bij een familie in een shack. Een vrouw zit op het matras op de grond, samen met twee zoons van haar en een kleinzoon. Diep, zeer diep is het verdriet. Het is al een maand geleden dat haar dochter is overleden en nog is zij niet begraven omdat er geen geld was. Het is nu een kleine week dat wij betrokken zijn bij deze situatie. Morgen zal de begrafenis zijn. Nella Verschuur

De verloren zoon

Verloren zonen zijn er nog steeds. Je zou kunnen zeggen: er zijn er heel veel. Maar soms kijk je er één in de ogen. En die raakt je in het bijzonder. Een ontmoeting die je niet zomaar vergeet. Het was op een vrijdagmiddag in mei. Ik loop door Phumzile heen. Rond het middaguur is er de voedseluitreiking. In de verte zie ik een rij mensen staan, wachtend op hun beurt. Ik raak met enkelen aan de praat. Sommigen ken ik van de Bijbelklas op vrijdagmiddag. Anderen zijn onbekend voor me. Georg Lindhoud

Leren ruiken, voelen en kijken in Zuid-Afrika

Leven zonder agenda, zonder horloge, zonder afgebakende taken, zonder… Zo kan ik nog wel een poosje doorgaan. Inmiddels is het een aantal maanden geleden dat ik gestopt ben als juf in Nederland en begonnen aan de voorbereidingsperiode voor veldwerk in Zuid-Afrika. Eén van de mooiste onderdelen van de voorbereidingsperiode is de stage in Zuid-Afrika zelf. Lianne de Baat.

Raakt het me nog?

Het is acht weken geleden dat ik naar Zuid-Afrika vertrok. Het lijkt voor mij een veel langere tijd, wat een indrukken heb ik al op gedaan! Ik werk als veldwerker samen met Nella Verschuur in Hammanskraal. Doordat ik iedere werkdag in Hammanskraal ben leer ik het leven in Hammanskraal beter kennen. Het leven in Hammanskraal heeft zijn positieve en negatieve kanten. Marieke Bakker

Eerste indrukken

Na een lange periode van voorbereiding is de familie Lindhoud in de eerste week van januari 2023 naar Zuid-Afrika afgereisd. In deze eerste blog vanuit Zuid-Afrika neemt Georg ons mee in zijn eerste ervaringen. Je kunt met bepaalde verwachtingen gaan, maar je komt erachter dat de praktijk toch de beste leermeester is, zo schijft hij.