een bijbelklas
Er passen veel makke schapen in een hok. Dat bleek ook de afgelopen maanden als ik op maandag- en dondermiddag in Hammanskraal was om een Bijbelklas te geven aan de jongere kinderen. We hebben daar één ruimte die geschikt is voor de Bijbelklassen, maar deze is te klein voor alle kinderen. Als ik het lokaaltje vol stoeltjes zet, hebben er ongeveer 75 kinderen een zitplaats. Eerst legde ik soms nog een paar matten op de grond, dan kon de groep uitbreiden tot 100 kinderen. Het gebeurde dan wel dat ik enkel een plekje had om te staan, maar dat ik geen stap moest verzetten om niet over iemands voeten te struikelen. Aangezien de groep bleef groeien, moest er een andere oplossing komen. (Deze is gelukkig tijdelijk, want op dit moment zijn er twee ruime lokalen in aanbouw.) We hebben toen besloten het lokaaltje vol stoeltjes te zetten en enkel deze te gebruiken als zitplaats. De kinderen die dan nog geen zitplaats hadden, moesten wachten op de volgende ronde. Het kwam erop neer dat ik elke keer drie Bijbelklassen achter elkaar mocht geven. Aan het einde van de middag hadden 200-250 kinderen een verhaal uit de Bijbel gehoord. Sommige kinderen moesten hierdoor lang wachten voordat het hun beurt was om te luisteren naar het Bijbelverhaal. Vervolgens zaten ze in een kleine ruimte dicht naast elkaar. Het weerhield de meeste kinderen er niet van om aandachtig te luisteren.
Eén jongen viel mij het achterliggende jaar in het bijzonder op. Als hij aanwezig was, zat hij vrijwel altijd muisstil op zijn stoel. Gelukkig zitten meer kinderen stil te luisteren en was dit niet waardoor hij mij in het bijzonder opviel. Het waren vooral zijn ogen die mijn aandacht trokken. Gedurende het Bijbelverhaal bleef hij mij met grote ogen aankijken. Aan alles was te zien dat de Bijbelvertelling zijn volledige aandacht had. Als ik hem zo zag zitten, heb ik mij vaak afgevraagd wat er achter die ogen in zijn hoofd omging. Zou hij slechts van verhalen houden en daarom zo goed luisteren? Of zou zijn aandachtige luisterhouding iets zeggen over dingen die in zijn hoofd en hart omgaan? Hoewel ik altijd vraag of er nog vragen zijn en aanbied om ook na de Bijbelklas vragen te beantwoorden, is hij nooit naar me toegekomen. Tot vorige week…
Tijdens de Bijbelvertelling had ik benadrukt dat het lezen van de Bijbel zo belangrijk is. Omdat de Heere, door Zijn Woord, tot ons spreken wil. Ik had de kinderen verteld dat we onder biddend opzien de Bijbel mogen lezen of de Heere ook antwoorden wil geven op de vragen die we Hem stellen in het gebed. Aangezien ik veel over het leven van de Heere Jezus verteld had, wees ik hen op de vier evangeliën. Na de les kwam deze jongen naar mij toe: “Juffrouw, kunt u mij zeggen op welke bladzijde in de Bijbel ik Mattheüs kan vinden?” Ik heb hem uitgelegd hoe hij het Bijbelboek Mattheüs en de drie andere evangeliën kan vinden in zijn Bijbel. Wat hoop ik dat deze vraag voortkomt uit een honger en dorst naar de gerechtigheid. Bid u mee dat het lezen van de evangeliën ook bij deze jongen zal leiden tot een gelovig verstaan van het evangelie?
Teunie Oosterwijk
