Jongerenklas
Als ik overdag door Hammanskraal rijd, zie ik veel jongeren op straat. Hangend bij een winkeltje of bij een ‘tavern’, een lokaal café. Veelal zonder werk of doel en met weinig uitzicht op verbetering. De kans om verder te kunnen studeren is klein en de werkeloosheid in Zuid-Afrika is hoog. Door dit alles is de verleiding om drugs te gebruiken of in de criminaliteit te belanden groot. Regelmatig spreek ik met moeders die hun zorgen over hun kinderen uitspreken. Ook ken ik moeders die kind(eren) hebben verloren door drugsgebruik.
Kennis over de Bijbel is onder de meeste jongeren zeer minimaal. Op school is er geen godsdienstonderwijs. Jongeren groeien veelal op met lokale tradities en het diepgewortelde geloof in vooroudergeesten. Hierdoor is er veel angst. Deze nood onder de jongeren houdt mij bezig. Een aantal maanden geleden ontstond de gedachte om een Bijbelklas voor jongeren te starten met ruimte voor creativiteit en ontspanning. Iedere maandagmiddag kom ik nu met een groepje jongeren samen. We starten met een Bijbelklas. Hierna gaan ze aan de slag met een creatieve opdracht, gekoppeld aan de Bijbelse boodschap. Hierin probeer ik aan te sluiten bij hun leefwereld.
Ik startte met vier jongeren, maar langzaam neemt het aantal toe en de band onderling groeit. Nu is er clubje met een vaste kern van zo’n tien jongeren. Ik bezoek deze jongeren ook thuis en probeer ze te ondersteunen, bijvoorbeeld met het inschrijven voor een studie of met huiswerk. Het geeft blijdschap dat er steeds meer jongeren komen. Het is mijn diepe verlangen dat de Heere het wil zegenen en uit hen de toekomende kerk wil bouwen.
Ook tijdens de bezoeken die ik afleg op het veld, probeer ik aandacht te hebben voor de jongeren. Ik bezoek de mensen op het veld altijd met mijn collega Lebogang. Dat is vanwege de veiligheid, maar ook vertaalt Lebogang mij als het nodig is. Lebogang is 25 jaar en kent de leefwereld van de jongeren.
Zo bezocht ik een aantal weken geleden Tabiso, een jongen van 18 jaar. Hij woont veraf van het centrum in Hammanskraal en kan hierdoor niet naar de Bijbelklassen komen. Zijn moeder had mij hulp gevraagd voor het inschrijven voor een vervolgstudie. Bij het bezoek heb ik hem zijn eerste Bijbel kunnen geven en wat eenvoudig evangelisatiemateriaal. Hij was zichtbaar blij en ik hoorde later van zijn moeder dat hij erin las.
Na een aantal weken bezocht ik Tabiso weer. Hij zat diep in de put. Hij had geen goede cijfers gehaald en kon zich hierdoor niet voor een vervolgstudie inschrijven. Hij zag het leven niet meer zitten en dacht eraan om drugs te gaan gebruiken. We hebben geluisterd. Hierna sprak Lebogang hem moed in. Ik was verblijd dat hij zei: ‘Sinds ik bij Bethlehem werk ben ik gaan inzien dat geld mij nooit gelukkig gaat maken. Ik heb God nodig. Met God kan je hieruit komen. En wie weet kan je later jongeren bemoedigen die in dezelfde situatie als jij zitten.” Hij deelde hoe hij zelf uit een moeilijke periode is gekomen. Samen hebben we de Bijbel opengeslagen en gebeden. Toen ik wegging, zag ik weer hoop in de ogen van Tabiso. Een week later belde ik hem. Hij was bezig om zich in te schrijven voor de herexamens. We spraken af dat ik hem over een aantal weken weer bezoek.
Marieke Bakker
*de namen van de personen zijn gefingeerd
