Raakt het mij nog?
Het is acht weken geleden dat ik naar Zuid-Afrika vertrok. Het lijkt voor mij een veel langere tijd, wat een indrukken heb ik al op gedaan! Ik werk als veldwerker samen met Nella Verschuur in Hammanskraal. Doordat ik iedere werkdag in Hammanskraal ben leer ik het leven in Hammanskraal beter kennen. Het leven in Hammanskraal heeft zijn positieve en negatieve kanten. Positieve kanten zijn dat mensen met elkaar leven en omkijken naar elkaar. Zeker als er moeilijke omstandigheden zijn. Ook leven mensen meer bij de dag en de kinderen zijn vaak met kleine dingen al erg blij. Maar voor mij overschaduwen de negatieve kanten vaak de positieve kanten.
Want er is veel nood. In gesprekken met de bevolking hoor ik verhalen vol verdriet, onrecht, seksueel misbruik en geweld. Zo heb ik afgelopen weken meerdere vrouwen gesproken die mij vertelden door hun vriend of man te zijn mishandeld. Ze vertelden mij hoe machteloos en angstig zei zich voelden als hun man of vriend dronken thuis kwam. Ook hoor ik verhalen van jonge meisjes die misbruikt zijn en gebroken door het leven gaan. Kinderen die al jong een vader of een moeder moeten missen. Mannen die beschadigd zijn omdat ze zonder vader zijn opgegroeid, die verlaten zijn door hun vrouw. Veel mensen gebruiken drugs of alcohol, vaak ook om situaties en herinneringen weg te dringen. De dagelijkse zorgen zijn daarnaast vaak ook groot. Zo sprak ik vorige week een oudere vrouw die met tranen in haar ogen vertelde hoe ze leefde in een golfplaathuisje. Ze vertelde hoe wanhopig ze zich voelde wanneer het regende. Haar huisje stroomde vol met water, alles werd nat en dat met drie kinderen en geen man. Nu heeft ze geen onderkomen en woont tijdelijk bij het weeshuis.
De nood raakt mij diep, maar toch merk ik ook dat ik weer zo snel ‘verhard’. Dat het mij niet meer zo raakt zoals het zou moeten. Dan zeg ik tegen mijzelf; je kan ook niet al de nood en de leed dragen en dat is waar. Maar toch, het is een graadmeter voor mij hoe zeer de nood van mijn naaste mij raakt en drukt. In hoeverre heb ik dan God lief boven alles? Als de farizeeën vragen aan de Heere Jezus wat het grootste gebod is, noemt de Heere Jezus niet alleen één gebod, maar twee geboden. God liefhebben boven alles en onze naasten als onszelf (Markus 12:28-30). Het gaat samen op, we kunnen niet onze naasten liefhebben zonder God lief te hebben maar we kunnen ook niet God liefhebben zonder onze naasten lief te hebben. En ook al die zonden zijn die ik hoor en zie, zijn zonden tegen een heilig en goeddoend God. Het zou mij diep moeten raken, omdat Gods heilige Naam wordt aangetast. Gods goed geschapen schepping zucht onder mijn zonden, onder onze zonden. De dood is in de wereld gekomen, wat is het ook aangrijpend om te horen als er weer bewoners in het bejaardenhuis zijn overleden. Voor hen is het nu eeuwigheid. De Heere Jezus heeft volmaakt deze nood gevoeld en hieronder zo onpeilbaar diep geleden. Dan heb ik Zijn Geest dagelijks zo nodig, alleen dan ik God liefhebben boven alles en de rechte bewogenheid voor mijn naaste hier in Zuid-Afrika hebben.
De wereld is in grote nood, in Zuid-Afrika, in Nederland en overal ter wereld leven zoveel mensen – onze naasten – in duisternis. Gods Naam wordt op zoveel plaatsen in de wereld niet geheiligd. Geve de Heere een verlangen en gebed dat Zijn Koninkrijk mag komen over de gehele wereld, opdat de aarde met Zijn lof wordt vervuld! En de verheffingen Gods gehoord mogen worden (Ps. 149:6). Ook hier in Zuid-Afrika!
Marieke Bakker
